прасто́л, ‑а, м.

1. Трон манарха. // Трон як сімвал улады манарха.

2. У хрысціянскіх храмах — высокі чатырохвугольны стол пасярод алтара, за якім свяшчэннаслужыцель адпраўляе набажэнства.

•••

Наследнік прастола гл. наследнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашча́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Чалавек у адносінах да сваіх продкаў.

Н.

Насовіча.

2. мн. Людзі будучых пакаленняў.

Нашы нашчадкі.

3. Сын, наследнік або наогул сваё дзіця (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

heir [eə] n. (to, of) спа́дчыннік, насле́днік, спадкае́мца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прасто́л м., в разн. знач. престо́л;

○ насле́днік ~ла — насле́дник престо́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насле́дник

1. насле́днік, -ка м., спа́дчыннік, -ка м.;

2. (преемник) насле́днік, -ка м.; спадкае́мец, -мца м.; насту́пнік, -ка м.; перае́мнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Léibeserbe

m -n, -n прамы́ насле́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Náchlasser

m -s, - юрыд. насле́днік, спа́дчыннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sukcesor

м. наследнік, спадчыннік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спадкае́мец, ‑мца, м.

1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе; наследнік.

2. перан. Той, хто працягвае чые‑н. традыцыі, чыю‑н. дзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spadkobierca

м. спадчыннік; наследнік; спадкаемца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)