Verbum

анлайнавы слоўнік

флю́с

‘нарыў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

abscess [ˈæbses] n. абсцэ́с, гно́йны нары́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

boil¹ [bɔɪl] n. нары́ў, ску́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гаі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., го́іцца; незак.

Зажываць, залечвацца (пра рану, нарыў і пад.).

Крыло гоіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсцэ́с, -у, м. (спец.).

Запаленне тканак якога-н. органа з нагнаеннем; гнойны нарыў.

А. лёгкіх.

|| прым. абсцэ́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нары́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

касцёвы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і касцявы. Касцёвы нарыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнайні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Гнойны нарыў, крыніца выдзялення гною.

Разрэзаць г.

2. перан. Цэнтр якой-н. шкоднай грамадскай з’явы.

|| прым. гнайніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнайні́к, ‑а, м.

1. Гнойны нарыў; абсцэс.

2. перан. Ачаг якой‑н. шкоднай грамадскай з’явы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсцэ́с

(лац. abscessus)

мед. гнойны нарыў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)