лямента́цыя

(лац. lamentatio)

скарга, нараканне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

се́тование ср. нарака́нне, -ння ср., ска́рга, -гі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́рга, -і, ДМ -рзе, мн. -і, -аў, ж.

1. Выражэнне незадавальнення, нараканне з прычыны непрыемнасцей.

Скаргі дзяцей.

2. Афіцыйная заява аб незаконным дзеянні якой-н. асобы, установы, арганізацыі.

Напісаць скаргу.

Кніга скаргаў.

|| прым. ска́ргавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

narzekanie

н. нараканне; скаргі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyrzekanie

н. нараканне; скаргі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

іерэмія́да

(ад н.-лац. Jeremias = імя біблейскага прарока)

слёзная, горкая скарга, нараканне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

biadanie

н. нараканне, скаргі; ныццё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gripe​1 [graɪp] n. infml ска́рга, нарака́нне;

Her only gripe about the hotel was the food. Яе адзіным нараканнем на гатэль была ежа.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Нарэ́ч’е ’мова, голас’: Нема нарэчʼя крыкнуць (ТС), рус. наречие ’слова; нараканне’, ст.-слав. нарѣчие ’прыгавор, рашэнне’. Да *rekti ’сказаць’, гл. рикнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wéhklage

f -, -n

1) нарака́нне, ска́рга

2) плач, галашэ́нне, ля́мант

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)