кратаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж. (разм.).

Нара крата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

но́рка

‘памянш. да нара’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. но́рка но́ркі
Р. но́ркі но́рак
Д. но́рцы но́ркам
В. но́рку но́ркі
Т. но́ркай
но́ркаю		 но́ркамі
М. но́рцы но́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нора́ прям., перен. нара́, -ры́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

burrow​1 [ˈbʌrəʊ] n. нара́; но́рка, я́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lair [leə] n. бярло́г(а), нара́ (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кратаві́на, ‑ы, ж.

Разм. Нара крата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тхары́ны хорько́вый, хорёвый;

~ная нара́ — хорько́вая (хорёвая) нора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарбага́наў, ‑ава.

Які належыць тарбатану. Тарбаганава нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барсуко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць барсуку. Барсуковая нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крато́ў, ‑ова.

Які належыць крату. Кратова нара. Кратоў хвост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)