наплыва́ць несов., в разн. знач. наплыва́ть; см. наплы́сці 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наплы́ў, -лы́ву, м.
1. гл. наплысці.
2. Тое, што наплыло, сабралася.
Н. водарасцей.
3. перан. Вялікая колькасць каго-, чаго-н.
Н. пакупнікоў.
Н. пачуццяў.
4. Паступовая змена кадраў у кінафільме (спец.).
5. Нарасць на ствале дрэва.
Н. на бярозе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наплы́ў, ‑лыву, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. наплываць — наплыць, наплысці (у 2, 3 знач.).
2. Тое, што наплыло, сабралася. Наплыў пяску. □ За цёмнымі шыбамі, зацягнутымі слюдзянымі наплывамі лёду, глухі шоргат і шапаценне. Кудравец.
3. перан. Вялікая колькасць каго‑, чаго‑н. Наплыў народу. Наплыў абітурыентаў. Наплыў заказаў. □ Летнім часам, калі настаўнікі, з’язджаліся на канікулы, тутэйшым людзям не раз траплялася сустракаць іх, але такога паплыву не здаралася бачыць. Колас. // Прыліў пачуццяў, думак і пад. Наплыў радасці. □ — А дзе ж дзеці? — крыху супакоіўшыся ад першага наплыву хвалявання, запытаў Васіль. Васілевіч.
4. Спец. Паступовая змена кадраў у кінафільме.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)