Напалеон I 1/49, 173, 174, 175, 243, 583, 590; 2/121, 133, 163, 423, 427, 528, 558, 606, 607, 623; 3/13, 28, 30, 105, 128, 293, 439; 4/106, 140; 5/171, 395, 506; 6/49, 69, 189, 225, 511, 595; 7/386—387, 478, 503; 8/272, 296, 356, 469, 504, 514, 588; 9/185, 250, 271, 354, 461, 630; 10/90, 141, 213, 359, 404, 633; 11/208, 209, 318; 12/104, 105

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Чарноцкі Напалеон Казіміравіч

т. 17, с. 238

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Цыбульскі Напалеон Восіпавіч

т. 18, кн. 1, с. 467

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наполео́н в разн. знач. напалео́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Луі Банапарт, гл. Напалеон III

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

а-ля́ нареч. а-ля́;

по́за а-ля́ Напалео́н — по́за а-ля́ Наполео́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а-ля́ нареч. (вроде, подобно) а-ля́;

по́за а-ля́ Наполео́н по́за а-ля́ Напалео́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старарэ́чышча, ‑а, н.

Старое рэчышча ракі. Па Кавалёўцы даўно хадзілі чуткі, [я]шчэ Ягор быў малы, што недзе тут ляжала старарэчышча, і калі французскі імператар Напалеон уцякаў з Масквы, то ў гэтым месцы пусціў пад лёд сваю залатую карэту. Карамазаў. Дняпро заліў паплавы .. Старарэчышчы ператварылася ў пратокі, у доўгія азёры. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАСЕМНА́ЦЦАТАГА БРУМЕ́РА VIII года рэспублікі

(паводле рэсп. календара франц. рэвалюцыі 1789—99),

дзяржаўны пераварот у Францыі 9—10.11.1799. Ажыццявіў Напалеон І, які змяніў рэжым Дырэкторыі на ваен. дыктатуру ў форме Консульства, а пасля (з 18.5.1804) — Першай імперыі. Завяршыў працэс бурж. контррэвалюцыі, пачаты Тэрмідарыянскім пераваротам 1794.

т. 4, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВАНДА́ЛЬ (Vandal) Альбер

(7.7.1853, Парыж — 30.8.1910),

французскі гісторык. Граф. Чл. Франц. акадэміі з 1897. Даследаваў гісторыю міжнар. адносін і дыпламатыі. Асн. працы: «Напалеон і Аляксандр І» (т. 1—3, 1891—93), дзе абгрунтоўваецца неабходнасць франкарускага саюзу; «Узвышэнне Банапарта» (1902), у якой выступае апалагетам знешняй і ўнутранай палітыкі Напалеона І; нарысы па гісторыі знешняй палітыкі Францыі і міжнар. адносін у 17—20 ст.

т. 3, с. 501

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)