карчма́р, ‑а, м.

Чалавек, які трымае карчму; гаспадар карчмы. У свята карчма была заўсёды поўная. Карчмар паспяваў толькі запісваць, хто колькі бярэ.. напавер. Брыль. Яшчэ пры цару ў гэтай хаце была карчма і трымаў яе стары карчмар Евель Пінхасік. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Агада́ць ’здабыць, прыпасці’ (Сцяшк. МГ), ’набыць, купіць, узяць напавер’ (КЭС, лаг.), гл. гадаць. Параўн. рус. загодя ’загадзя’. Развіццё семантыкі наступнае: ’загадаць, гадаць’ — ’загадаць, каб было зроблена’. Прэфіксальны элемент у форме агадаць адчуваецца на семантыцы віду (агадаць — гадаць), таму а‑ не пратэтычнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

b. f.

= bona fide (auf Treu und Glauben) – напавер; які грунтуецца на даверы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Набарк ’напавер’ (Сцяшк. Сл.). Хутчэй за ўсё ад польск. na borg ’у крэдыт’ (сярэдневяковае na borg służyć — пры несвоечасовай выплаце грошай, гл. Брукнер, 36), параўн. nabór g ’крэдытаванне’ (Варш. сл.), borgować ’пазычаць’, што ў сваю чаргу з ням. borgen ’тс’. Гл. борг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аблюбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.

Выбраць сабе каго‑, што‑н. па густу, па жаданню. Аблюбаваць жаніха. □ У Пінску ж.. [Лабановіч] і краму сабе аблюбаваў, дзе можна браць сёе-тое напавер, бо грошы не заўсёды бываюць у кішэні. Колас. Чалавек аблюбаваў сабе мясціну, памацаў, каб не было мокра, і лёг. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каапера́цыя, ‑і, ж.

1. Форма арганізацыі працы, пры якой вялікая колькасць людзей удзельнічае ў адным і тым жа або розных, але звязаных між сабой працэсах працы.

2. Калектыўнае вытворчае, гандлёвае і пад. аб’яднанне, якое ствараецца на сродкі яго членаў-пайшчыкаў. Прамысловая кааперацыя. Спажывецкая кааперацыя.

3. Разм. Кааператыўны магазін. [Качагар] бегма ляціць у кааперацыю, бярэ напавер сала, хлеба, садзіцца насупраць топкі і есць. Барашка.

[Ад лац. cooperatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trust​1 [trʌst] n.

1. даве́р, даве́р’е; ве́ра

2. адка́знасць, абавя́зак

3. law апе́ка (над маёмасцю);

a trust fund падапе́чны фонд;

hold in trust кірава́ць па даручэ́нні

4. econ. трэст; канцэ́рн;

a vertical trust вертыка́льны трэст

♦

leave smth. in smb.’s trust даве́рыць што-н. каму́-н.;

take smth. on trust прыма́ць што-н. напаве́р, ве́рыць на сло́ва; браць у крэды́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ве́ра в разн. знач. ве́ра, -ры ж.;

ве́ра в себя́ ве́ра ў сябе́;

ве́ра в бо́га ве́ра ў бо́га;

не дава́ть ве́ры кому́-л., чему́-л. не дава́ць ве́ры каму́-не́будзь, чаму́-не́будзь, зняве́рвацца ў кім-не́будзь;

◊

служи́ть ве́рой и пра́вдой служы́ць ве́рай і пра́ўдай;

дать на ве́ру даць напаве́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

trust

[trʌst]

1.

n.

1) даве́р -у m.

2) спадзява́ньне n.

He puts trust in the future — Ён спадзяе́цца на бу́дучыню

3) трэст -у m.

a steel trust — сталёвы трэст

4) апе́ка f.

The will was left in my trust — Тэстамэ́нт быў адда́дзены пад маю́ апе́ку

5) падапе́чны -ага m.

6) крэды́т -у m.

2.

v.t.

1) давяра́ць

He is a man to be trusted — Ён чалаве́к, яко́му мо́жна давяра́ць

2) спадзява́цца, ве́рыць

3) дава́ць, прадава́ць напаве́р

The butcher will trust us for the meat — Мясьні́к дасьць нам мя́са напаве́р

3.

v.i.

давяра́цца, спадзява́цца

Trust in God — Спадзява́йся на Бо́га

4.

adj.

1) даве́рны

2) падапе́чны

a trust fund — падапе́чны фонд

•

- breach of trust

- in trust

- on trust

- trust to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)