рыфле́нне, -я, н. (спец.).

Апрацоўка паверхні для надання ёй шурпатасці — нанясенне вузкіх вострых паглыбленняў (рыфляў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

infliction [ɪnˈflɪkʃn] n. нанясе́нне (удару); прычыне́нне (болю)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рукапрыкла́дства, ‑а, н.

Разм. Нанясенне пабояў рукамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыфле́нне, ‑я, н.

Спец. Нанясенне рыфляў на паверхню чаго‑н. Рыфленне валікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паркаледрукава́нне, ‑я, н.

Нанясенне на баваўняную тканіну каляровага малюнка, узора пры дапамозе спецыяльных машын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрыўны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для падрыву, мае адносіны да ўзрывання чаго-н.

П. матэрыял.

Падрыўныя работы.

2. перан. Накіраваны на падрыў чаго-н., нанясенне шкоды чаму-н.

Падрыўная дзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Першая стадыя работы жывапісца — нанясенне пэндзлем (пераважна адной фарбай) асноўных элементаў карціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмульгава́нне, ‑я, н.

Спец.

1. Утварэнне эмульсіі (у 1 знач.).

2. Нанясенне эмульсіі на якую‑н. паверхню для засцярогі яе ад пашкоджання.

[Ад лац. emulgere — даіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Láckanstrich

m -(e)s, -e

1) лакіро́ўка, нанясе́нне ла́ку

2) ла́кавае пакрыццё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

металіза́цыя

(ад метал)

нанясенне металічнага пакрыцця на паверхню вырабу з мэтай надання яму пэўных уласцівасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)