зра́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Нанесці каму-н. многа ран.

З. усё цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

1. Нанесці рану каму-н., раніць каго-, што-н.

Яго параніла (безас.) асколкам снарада.

П. руку.

П. душу каму-н. (перан.).

2. Раніць усіх, многіх або нанесці раны каму-н. у многіх месцах.

П. усё цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

канту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; -ту́жаны; зак., каго-што.

Нанесці кантузію каму-, чаму-н.

К. галаву.

Байца кантузіла (безас.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паражэ́нне, -я, н.

1. гл. паразіць.

2. Няўдача ў вайне, барацьбе, спаборніцтве.

Нанесці п. ворагу.

Пацярпець п. ў шахматным турніры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Прара́зіць ’нанесці моцную абразу’ (Нас.). Да разіць, уразіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нано́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць.

Незак. да нанесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нане́сены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нанесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зняве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што).

Нанесці каму-н. значныя фізічныя пашкоджанні.

З. у бойцы.

|| незак. зняве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Паразі́ць ’забіць, нанесці ўдар якой-н. зборнай; перамагчы, нанесці паражэнне, разбіць; выклікаць пашкоджанне, змяненне ў тканцы, органе і пад.’ (ТСБМ). Новае кніжнае запазычанне з рус. порази́ть < рази́ть < раз (гл.). Дыял. порожа́ць ’кусаць, жаліць (пра змей)’ (ТС), відавочна, украінізм, параўн. пора́зити ’параніць; укусіць (пра змяю)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панано́сіць, -о́шу, -о́сіш, -о́сіць і панано́шваць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. чаго. Прынесці за некалькі прыёмаў многа чаго-н.

П. дроў да печы.

2. чаго. Сваім рухам нанесці многа чаго-н., утварыць што-н.

Вецер пананосіў лісця ў сенцы.

3. што і чаго. Нанесці на паперу, карту, схему ўсё, многае.

П. населеныя пункты на карту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)