намы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панамыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. чаго. Намыць, памыць вялікую колькасць чаго-н.

П. бялізны.

2. чаго і што. Нанесці хвалямі многа чаго-н.

П. пяску.

3. чаго. Здабыць у вялікай колькасці.

П. золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намыва́ць несов., в разн. знач. намыва́ть; (белья — ещё) насти́рывать; см. намы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намы́ў, ‑мыву, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. намыць (у 2–4 знач.).

2. Зямля ля берага, намытая вадой. На гэты бок Дзвінасы ад Леснікоў цягнецца нізінная пясчаная каса — вясновыя намывы і наносы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Намыць, памыць вялікую колькасць чаго‑н. Панамываць талерак.

2. і што. Нанесці хвалямі, насоснымі машынамі многа чаго‑н. Панамываць мелі. Панамываць дамбы.

3. Здабыць у вялікай колькасці. Панамываць золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nanieść

зак.

1. нанесці, прынесці (шмат);

2. намыць, нанесці, прынесці (вадой, ветрам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)