пасыкну́ць

‘намерыцца што-небудзь рабіць або зрабіць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасыкну́ пасыкнё́м
2-я ас. пасыкне́ш пасыкняце́
3-я ас. пасыкне́ пасыкну́ць
Прошлы час
м. пасыкну́ў пасыкну́лі
ж. пасыкну́ла
н. пасыкну́ла
Загадны лад
2-я ас. пасыкні́ пасыкні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пасыкну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заме́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Займець намер; намерыцца. Замерыўся пайсці ў грыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́рвацца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да намерыцца.

наме́рвацца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да намерваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Намэ́ціцца ’намерыцца’ (ашм., Сцяшк. Сл.). Да мёта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Імкліва рушыць у якім-н. напрамку.

Я памкнуўся ў дом, але мяне затрымалі.

2. Намерыцца што-н. зрабіць.

П. адгаварыць каго-н. ад чаго-н.

|| незак. памыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

have in mind

а) мець на ду́мцы, наўве́це

б) наме́рыцца, плянава́ць

в) па́мятаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наме́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. Тое, што і намерыцца (у 1 знач.). [Антон] выйшаў за вароты, пастаяў, падумаў і ўжо як чалавек, які цвёрда нешта намерыў, пашыбаваў да брата. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гамлеты́зм

(ад англ. Hamlet = імя персанажа трагедыі У. Шэкспіра «Гамлет»)

бясконцыя разважанні, меркаванні, няздольнасць намерыцца на які-н. учынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

намы́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Разм. Задумаць, намерыцца зрабіць што‑н. На сабе вельмі добра адчуўшы, як цяжка быць непісьменным, .. [бацька] намысліў мяне вучыць. Скрыган. І невядома, куды .. [Пракоп Дубяга] пайшоў і што ён намысліў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Насаке́рыцца ’накіравацца, намерыцца нешта зрабіць (экспр.)’ (Цых.). Да сапёра ’дыял. сякера’; наўрад ці мае сувязь з серб.-харв. nasokėriti, nasökerim ’скрывіць, сагнуць’ (RHSJ); няяснага паходжання, магчыма, да *sokb, *sočiti ’паказваць’; параўн. балг. насика ’кірунак, напрамак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)