наложи́ть сов.

1. в разн. знач. налажы́ць;

наложи́ть ка́мень на до́ску налажы́ць ка́мень на до́шку;

наложи́ть ка́льку на чертёж налажы́ць ка́льку на чарцёж;

наложи́ть повя́зку налажы́ць павя́зку;

наложи́ть гипс налажы́ць гіпс;

наложи́ть взыска́ние налажы́ць спагна́нне;

наложи́ть резолю́цию налажы́ць рэзалю́цыю;

2. (накласть) накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць;

наложи́ть дров в пе́чку накла́сці дроў у печ;

◊

наложи́ть на себя́ ру́ки налажы́ць на сябе́ ру́кі;

наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что), наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что) налажы́ць (свой) адбі́так (на каго, што);

наложи́ть ру́ку (ла́пу) (на что) налажы́ць руку́ (ла́пу) (на што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змікшы́раваць

‘змяшаць што-небудзь; налажыць адно на адно’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змікшы́рую змікшы́руем
2-я ас. змікшы́руеш змікшы́руеце
3-я ас. змікшы́руе змікшы́руюць
Прошлы час
м. змікшы́раваў змікшы́равалі
ж. змікшы́равала
н. змікшы́равала
Загадны лад
2-я ас. змікшы́руй змікшы́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час змікшы́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Налажыць грым, загрыміраваць. Нагрыміраваць акцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.

Тушуючы, налажыць цені на малюнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запяча́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Налажыць пячатку на што-н. закрытае.

З. пакет сургучом.

2. Палажыўшы ў канверт, заклеіць.

З. пісьмо.

|| незак. запяча́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бінт (род. бі́нту) м. бинт;

налажы́ць б. — наложи́ть бинт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налажэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. налажыць ​1 (у 2, 3 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

taboo [təˈbu:] n.

1. табу́

2. забаро́на;

under a taboo пад забаро́наю;

enforce a taboo налажы́ць табу́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

контрибу́ция воен. кантрыбу́цыя, -цыі ж.;

наложи́ть контрибу́цию накла́сці (налажы́ць) кантрыбу́цыю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́та

(лац. veto = забараняю)

забарона, адмена, прыпыненне дзеяння якога-н. рашэння, пастановы (налажыць в.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)