нало́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да налавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нало́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад налавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налі́біць

‘накрасці чаго-небудзь; налавіць ракаў на прынаду’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. налі́блю налі́бім
2-я ас. налі́біш налі́біце
3-я ас. налі́біць налі́бяць
Прошлы час
м. налі́біў налі́білі
ж. налі́біла
н. налі́біла
Загадны лад
2-я ас. налі́б налі́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час налі́біўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

недалаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак., каго-што.

Налавіць менш, чым трэба, чым меркавалася. Недалавіць рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nałapać

зак. налавіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nałowić

зак. налавіць; навудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ułowić

зак. злавіць; налавіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Налавіць вудай, спінінгам у нейкай колькасці. Хлопцы навудзілі каля паўсотні акунёў і плотак. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.

1. каго-што. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад.

Н. валоў.

2. што і чаго. Тое, што і нанізаць (разм.).

Н. нізку баравікоў.

3. каго. Налавіць (пры дапамозе пятлі).

Н. арканам дзікіх коней.

|| незак. налы́гваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падлаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак., каго-што.

1. Падпільнаваўшы, злавіць, затрымаць. — Дзе вы такога бандыта падлавілі? — па-панібрацку звяртаецца [незнаёмы] да Косці і Сашкі. Карпюк.

2. перан. Знянацку застаць. Колькі разоў спрабаваў афіцэр падлавіць Мацачка, як кажуць, на месцы злачынства і пакараць, але зрабіць гэта яму ніяк не ўдавалася. Сачанка.

3. перан. Назіраючы, слухаючы, заўважыць што‑н. У тоне Міколы Віхора Карніцкі падлавіў нейкую абыякавасць, тое, чаго ён вельмі не любіў. Паслядовіч. // Злавіць на чым‑н. няўдала сказаныя, напісаныя. [Іван Сцяпанавіч:] — Вы падумалі мяне падлавіць крыху: ці няма ў казцы супярэчнасці? Дубоўка.

4. Разм. Налавіць дадаткова. [Андрэй:] — Падловіш яшчэ на вуды [рыбы], а то без дробязі і юшка не юшка. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)