najemnik

м. найміт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

najmita

м. найміт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Míetling

m -s, -e на́йміт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сатэлі́т, -а, М -лі́це, мн. -ы, -аў, м.

1. У Старажытным Рыме: узброены найміт-целаахоўнік.

2. перан. Выканаўца чужой волі, паслугач, памагаты (кніжн.).

3. Спадарожнік планеты (спец.).

Месяц — с.

Зямлі.

4. Дзяржава, фармальна незалежная, а па сутнасці падпарадкаваная іншай, больш моцнай дзяржаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.

Вярбоўка наёмнікаў.

2. Той, хто за плату гатоў здзейсніць злачынства, выгаднае наймальніку.

Няма апраўдання наёмнікам і тэрарыстам.

3. Тое, што і найміт.

|| ж. наёмніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наёмніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

parobek

м. парабак, батрак, найміт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Söldling

m -s, -e, Söldner m -s, - на́йміт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

servant [ˈsɜ:vənt] n.

1. слуга́; слу́жка; служа́нка; на́йміт; на́ймічка;

keep servants трыма́ць слуг

2. слу́жачы; службо́вец;

a public/civil servant дзяржа́ўны слу́жачы, ура́давы чыно́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hireling

[ˈhaɪrlɪŋ]

1.

n.

на́йміт -а m., на́ймічка f.

2.

adj.

наня́ты, зго́джаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pensioner

[ˈpenʃənər]

n.

1) пэнсіянэ́р -а m., пэнсіянэ́рка f.

2) на́йміт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)