вярхо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Галоўны. Вярхоўны галоўнакамандуючы. Вярхоўны заканадаўчы орган.

•••

Вярхоўны Савет БССРнайвышэйшы заканадаўчы орган дзяржаўнай улады БССР.

Вярхоўны Суд БССРнайвышэйшы судовы орган БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наивы́сший найвышэ́йшы;

в наивы́сшей сте́пени у найвышэ́йшай ступе́ні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высоча́йший

1. найвышэ́йшы;

2. уст. найвысачэ́йшы; імпера́тарскі; ца́рскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перве́йший разг. найпе́ршы; (самый лучший) найле́пшы; (высший) найвышэ́йшы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́кстра, нескл. прым.

Самы лепшы, найвышэйшы (пра сорт, якасць, гатунак тавару). Масла экстра.

[Ад лац. extra — звыш меры, занадта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

peak2 [pi:k] adj. максіма́льны; рэко́рдны; найвышэ́йшы;

peak load максіма́льная нагру́зка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зені́т, -у, Мі́це, м.

1. У астраноміі: найвышэйшы пункт нябеснай сферы, які знаходзіцца прама над галавой наглядальніка.

2. перан. Вышэйшая ступень, вяршыня чаго-н. (высок.).

З. славы.

|| прым. зені́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ультра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: крайні, найвышэйшы, які знаходзіцца за межамі чаго‑н., напрыклад: ультракансерватар, ультрамарынавы, ультракароткі.

[Лац. ultra — за межамі, звыш.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

climax [ˈklaɪmæks] n.

1. апаге́й, найвышэ́йшы пункт, кульмінацы́йны мо́мант, кульміна́цыя

2. арга́зм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

culmination [ˌkʌlmɪˈneɪʃn] n. fml кульміна́цыя, найвышэ́йшы мо́мант/перы́яд (у развіцці чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)