упомина́ться страд. зга́двацца; упаміна́цца; называ́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перевира́ться страд. скажа́цца; няпра́вільна раска́звацца (паўтара́цца, называ́цца, падава́цца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зна́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак., кім-чым, як хто-што або ў якасці каго-чаго (афіц.).

Быць запісаным дзе-н., лічыцца, называцца.

З. ў спісе.

Ён у нас значыцца ў якасці кансультанта (або як кансультант).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фігурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Быць, знаходзіцца, прысутнічаць дзе-н., прымаючы ўдзел у чым-н.

Ф. на сходзе ў якасці запрошанага.

2. Называцца, упамінацца.

Гэта праблема не фігуравала на з’ездзе.

|| наз. фігурава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юнгшту́рм, ‑а, м.

Арганізацыя рэвалюцыйнай нямецкай моладзі, створаная ў 1924 г. для барацьбы з фашызмам (з 1926 г. стала называцца «Чырвоны фронт моладзі»).

[Ням. Jungsturm.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Слуць, ст.-бел. слути ‘лічыцца, называцца’ (Ст.-бел. лексікон). Гл. слыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

be entitled

а) называ́цца

б) мець пра́ва, быць упаўнава́жаным

в) атрыма́ць ты́тул

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

называ́ться несов.

1. называ́цца; (зваться) зва́цца; (называть себя) называ́ць сябе́;

2. (представляться, рекомендоваться) называ́ць сябе́;

3. страд. называ́цца; паведамля́цца; см. называ́ть​I;

◊

что называ́ется (как говорится) што называ́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перало́мны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з пераломам, крутым паваротам у развіцці чаго‑н. Пераломны ўзрост. □ 1935 год мае права называцца пераломным у творчай біяграфіі Максіма Танка: ён завяршае вучнёўскі перыяд і адкрывае этап сталасці. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

велича́ться

1. (называться) прост., обл. называ́цца;

2. (хвалиться, превозноситься) прост. хвалі́цца, разг. выхваля́цца, узвыша́цца, ганары́цца;

3. страд. называ́цца; веліча́цца; праслаўля́цца; (ве́льмі, залі́шне) узніма́цца, (ве́льмі, залі́шне) узно́сіцца, (ве́льмі, залі́шне) расхва́львацца; см. велича́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)