обзыва́ться
1. (
2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обзыва́ться
1. (
2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кли́кать
1. (кричать) крыча́ць;
2. (громко звать) клі́каць, гука́ць;
3. (
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
велича́ть
1.
2.
3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прадстаўля́ць
1. (к награде, ордену) представля́ть;
2. (доставлять, подавать) представля́ть;
3. (при знакомстве) представля́ть,
4. (быть представителем) представля́ть;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
успаміна́ць
1. вспомина́ть, припомина́ть;
2. (
◊ не ўспаміна́ць лі́хам — не помина́ть ли́хом;
у. до́брым сло́вам — вспомина́ть до́брым сло́вом;
~на́й як зва́лі —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зваць
1. (каго на што, да каго, чаго) звать (кого на что, к кому, чему), призыва́ть (кого на что, к чему); мани́ть;
2. (именовать) звать,
◊ успаміна́й як зва́лі —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БРЭТО́Н (Breton) Андрэ
(18.2.1896, Тэншбрэ, дэпартамент Орн, Францыя — 28.9.1966),
французскі пісьменнік, адзін з заснавальнікаў сюррэалізму. Па прафесіі ўрач-псіхіятр. Удзельнік дадаісцкага руху (
Тв.:
У
Літ.:
Андреев Л.Г. Сюрреализм. М., 1972;
Балашова Т.В. Французская поэзия XX в. М., 1982;
Вирмо А. и О. Мэтры сюрреализма. СПб., 1996.
К.М.Міхееў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
со́бственный ула́сны; свой;
со́бственная кварти́ра ула́сная (свая́) кватэ́ра;
я ви́дел э́то со́бственными глаза́ми я ба́чыў гэ́та на свае́ во́чы;
в со́бственном смы́сле сло́ва ва ўла́сным (літара́льным) сэ́нсе сло́ва;
и́мя со́бственное
в со́бственные ру́ки ва ўла́сныя ру́кі;
◊
со́бственной персо́ной ула́снай (сваёй) асо́бай;
вари́ться в со́бственном соку́ вары́цца ў сваі́м саку́;
стоя́ть на со́бственных нога́х стая́ць на сваі́х нага́х.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
и́мя
1.
2. / и́мя существи́тельное
и́мя числи́тельное
◊
во и́мя (кого, чего) у імя́ (каго, чаго);
и́менем (кого, чего) і́мем (і́менем) (каго, чаго);
и́мени (кого, чего) імя́ (і́мені) (каго, чаго);
на и́мя чьё (адресованный) на імя́ чыё;
носи́ть и́мя насі́ць імя́, мець імя́;
от и́мени (кого) ад імя́ (каго);
по и́мени па і́мені;
с мировы́м и́менем з сусве́тным і́мем (і́менем);
соста́вить (сде́лать) себе́ и́мя здабы́ць сабе́ імя́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэч
○ р. у сабе́ —
◊ зразуме́лая р.! — я́сное де́ло!;
дзі́ўная р. — удиви́тельно, стра́нно, стра́нное де́ло;
вядо́мая р. —
і́ншая р. — друго́е де́ло;
звыча́йная р. — в поря́дке веще́й;
глядзе́ць на рэ́чы про́ста — смотре́ть на ве́щи про́сто;
называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі —
ні да пе́чы ні да рэ́чы — ни к селу́ ни к го́роду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)