nadymić

зак. надыміць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Начвэ́ндзіць экспр. ’надыміць, накурыць’ (шчуч., З нар. сл.). Да чвэнд (чвэнт) ’непрыемны пах’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накури́ть сов.

1. накуры́ць, надымі́ць;

2. (перегонкой) спец. накуры́ць, нагна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nakurzyć

зак.

1. напыліць;

2. надыміць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)