Verbum

анлайнавы слоўнік

на́дпись ж. на́дпіс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гры́ф

‘штэмпель; надпіс на дакуменце, выданні і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заце́рціся сов. затере́ться;

на́дпіс ~цёрся — на́дпись затёрлась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надпіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.

1. Зрабіць на чым-н. надпіс.

Н. канверт.

Н. кнігу.

2. Змясціць надпіс зверху чаго-н. напісанага, намаляванага.

Н. над радком.

|| незак. надпі́сваць, -аю, -аеш, -ае; наз. надпі́сванне, -я, н.

|| наз. надпі́ска, -і, ДМ -пісцы, мн. -і, -сак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паме́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Надпіс, запіс, знак, якім абазначаецца што-н.

Паметкі на палях кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысвячэ́нне, -я, н.

1. гл. прысвяціць.

2. мн. -і, -яў. Надпіс, уступная частка твора, звернутая да асобы, якой твор прысвечаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

inscription [ɪnˈskrɪpʃn] n. на́дпіс; прысвячэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

napis

м. надпіс;

odcyfrować napis — расшыфраваць надпіс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гравіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. гравіраваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Рысунак або надпіс, выразаны на чым-н.

Ваза з гравіроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

легенда,

надпіс на аб’екце даследвання.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)