Verbum

пехато́й і пехато́ю, прысл.

Рухацца сваімі нагамі, пяшком.

Ісці п.

тупаце́ць, -пачу́, -паці́ш, -паці́ць; -паці́м, -паціце́, -паця́ць; -паці́; незак.

1. Часта і моцна тупаць нагамі пры хадзьбе, бегу і пад.

2. Часта стукаць, тупаць нагамі аб падлогу, зямлю.

|| наз. тупаце́нне, -я, н.

бяго́м, прысл.

Хутка пераступаючы нагамі, у тэмпе бегу; не шагам.

Прыпусціцца б.

ша́гам, прысл.

Мерна пераступаючы нагамі, не бягом.

Конь ішоў ш.

Ш. марш! (каманда).

нату́паць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Нарабіць слядоў мокрымі нагамі; наслядзіць.

Н. каля парога.

нажны́, -а́я, -о́е.

1. гл. нага.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне нагамі.

Н. тормаз.

прытанцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Рабіць нагамі рухі, падобныя да танцавальных.

П. ад холаду.

ту́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Стукаць, біць нагой (нагамі) аб зямлю, падлогу і пад.

Т. нагамі.

2. Хадзіць (разм.).

Маці тупала каля печы.

|| аднакр. ту́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 знач.).

|| наз. ту́панне, -я, н.