закаклю́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Тое, што і закаклюка. — Не мог чалавек ні з таго ні з сяго набрахаць. Пэўна, ёсць нейкая тут закаключка. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обла́ять сов.

1. (накинуться с лаем — о собаке) разг. набраха́ць, нага́ўкаць (на каго, што), аббраха́ць (каго, што), абга́ўкаць (каго, што);

2. (обругать) прост. абла́яць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)