хрысто́сік

‘рахманы; набожны’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хрысто́сік хрысто́сікі
Р. хрысто́сіка хрысто́сікаў
Д. хрысто́сіку хрысто́сікам
В. хрысто́сіка хрысто́сікаў
Т. хрысто́сікам хрысто́сікамі
М. хрысто́сіку хрысто́сіках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэлігі́йны, -ая, -ае.

1. гл. рэлігія.

2. Які верыць у Бога, набожны.

Р. чалавек.

|| наз. рэлігі́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свято́ша, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -то́ш (іран.).

Прытворна-набожны чалавек; ханжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pious [ˈpaɪəs] adj.

1. набо́жны

2. ха́нжаскі; крываду́шны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ханжа́, -ы́, ДМ -ы́, Т -о́й і -о́ю, мн. -ы́, -э́й, м. і ж.

Прытворна набожны або прытворна дабрадушны чалавек; крывадушнік.

|| прым. ха́нжаскі, -ая, -ае.

Ханжаскія паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́ведны, -ая, -ае.

1. У вернікаў: набожны, бязгрэшны, які не парушае рэлігійнай маралі.

Праведнае жыццё.

2. Справядлівы, заснаваны на праўдзе (у 2 знач.; уст.).

П. суд.

|| наз. пра́веднасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pious

[ˈpaɪəs]

adj.

набо́жны, пабо́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

яле́йны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Прыкра ласкавы, празмерна ліслівы; штучна набожны. Ялейны выраз твару. Ялейны тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

świątobliwy

набожны, пабожны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

świętobliwy

набожны, пабожны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)