мяша́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Тое, што і мешанка (у 1 знач.).

2. Жан. да мяшанец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

half-breed [ˈhɑ:fbri:d] n. offensive той, хто пахо́дзіць ад бацько́ў ро́зных ра́с; меты́с, мяша́нец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

полукро́вок разг. паўкро́вак, род. паўкро́ўка м., мяша́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

half-breed

[ˈhæfbri:d]

n.

1) мяша́нец -ца, мэты́с -а m.

2) мяша́нец індзе́йскай і бе́лай ра́сы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mieszaniec

м.

1. мулат, метыс;

2. мяшанец, гібрыд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ублю́док

1. (помесь — о животных) уст., прост. мяша́нец, -нца м.;

2. перен., презр. вы́радак, -дка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ме́шанец, мяша́нец ’метыс’, ’прыплод дамашняй жывёлы, птушкі, атрыманы ад скрыжавання розных парод’ (ТСБМ, Нас., Юрч.), рус. смал. ’тс’, ніжагар. ’чалавек, народжаны ад мяшанага шлюбу’, ст.-рус. мѣшанецъ (XVII ст.), польск. mieszaniec ’мулат, метыс’, ’гібрыд’, чэш. míšenec ’тс’. Паўночнаславянскае. Да мяша́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mongrel

[ˈmʌŋgrəl]

1.

n.

мяша́нец -ца m., по́месь f. (пра расьлі́ну або́ жывёліну, асабл. саба́ку)

2.

adj.

нечыстакро́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

по́месь ж.

1. по́месь, -сі ж.;

2. (отдельное животное, растение) разг. мяша́нец, -нца м.;

3. перен. мешані́на, -ны ж.;

по́месь романти́зма и натурали́зма мешані́на раманты́зму і натуралі́зму.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

breed

[bri:d]

v., bred, breeding

1.

v.t.

1)

а) пладзі́ць; выво́дзіць, высе́джваць (птушаня́т)

б) выро́шчваць расьлі́ны, разво́дзіць

2) гадава́ць (паро́дзістую жывёлу, ко́ней)

3) Figur. разво́дзіць, спрычыня́цца, выкліка́ць

Dirt breeds germs — У бру́дзе разво́дзяцца бактэ́рыі

Careless driving breeds accidents — Няўва́жная язда́ вядзе́ да ава́рыяў

4) узгадо́ўваць; вучы́ць, навуча́ць

He was bred to be a sailor — Яго́ вы́вучылі на марака́

2.

v.i.

1) радзі́цца, распло́джвацца

2) паўстава́ць; разьвіва́цца

3.

n.

1) паро́да f.; заво́д -у m., ра́са f.

breeds of cattle — паро́ды жывёлы

2) гату́нак -ку m.; тып -у m.

a fighting breed of men — ваяўні́чы тып людзе́й

3) U.S., Sl. ра́савы мяша́нец (цяпе́р абра́зьлівае)

•

- breed in

- breed out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)