Empörer

m -s, - мяце́жнік, бунтаўшчы́к, падбухто́ршчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

buntownik

м. бунтаўшчык, мяцежнік, паўстанец, бунтаўнік, бунтар; баламутнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rebel​1 [ˈrebl] n.

1. мяце́жнік, паўста́нец

2. бунта́р, бунтаўшчы́к;

Tom has always been the rebel of the family. З Томам у сям’і няма ніякай рады.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бязбо́жнік, ‑а, м.

1. Чалавек, які не прызнае, адмаўляе бога, не верыць у яго існаванне; атэіст. Казалі, што.. [Ян] бязродны і бязбожнік. Не ходзіць у касцёл. Пестрак.

2. Уст., лаянк., пагард. Пра несумленнага, нахабнага чалавека. [Павал:] — Хоць ты і бацюшка, але я не пабаюся сказаць табе ў вочы — бязбожнік ты, мяцежнік. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)