Во́ўчая мята ’чысцік лясны, Stachys germanica L. і балотны Stachys palustris L.’ (Шат.). Гл. мята. Прыметнік указвае на тое, што расліна «несапраўдная», дзікарослая; азначэнне воўчы пастаянна ўжываецца ў адносінах да неядомых і дзікарослых раслін (Мяркулава, Очерки, 90, 110).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мелі́са ж., бот. мели́сса, лимо́нная мя́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mint​1 [mɪnt] n. bot. мя́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spearmint [ˈspɪəmɪnt] n. bot. кучара́вая мя́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spearmint

[ˈspɪrmɪnt]

n.

мя́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

губакве́тныя, ‑ых.

Сямейства раслін з двухгубым венчыкам, да якога адносяцца мята, шалфей і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pféfferminze

f - бат. мя́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

peppermint [ˈpepəmɪnt] n. мя́та; мя́тная цуке́рка;

a peppermint candy мя́тны ледзяне́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mięta

ж. мята;

mięta pieprzowa — перачная мята;

to mięta — гэта лухта (глупства)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мя́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мя́ты мя́тая мя́тае мя́тыя
Р. мя́тага мя́тай
мя́тае		 мя́тага мя́тых
Д. мя́таму мя́тай мя́таму мя́тым
В. мя́ты (неадуш.)
мя́тага (адуш.)		 мя́тую мя́тае мя́тыя (неадуш.)
мя́тых (адуш.)
Т. мя́тым мя́тай
мя́таю		 мя́тым мя́тымі
М. мя́тым мя́тай мя́тым мя́тых

Кароткая форма: мя́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)