мя́кіш, ‑у, м.

1. Мяккая частка печанага хлеба.

2. Мяккая частка чаго‑н.; мякаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pulp​1 [pʌlp] n.

1. мя́каць; мязга́;

tomato pulp мя́каць памідо́ра

2. драўня́ная ма́са, цэлюло́за

♦

beat smb. to a pulp збіць каго́-н. да паўсме́рці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мясі́сты, -ая, -ае.

1. 3 вялікай колькасцю мяса, які дае многа мяса.

Мясістая частка тушы.

2. Тоўсты целам, поўны.

М. твар.

3. перан. Які мае багатую, сакавітую мякаць (пра плады).

Мясістыя ягады.

|| наз. мясі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мя́коть м., в разн. знач. мя́каць, -ці ж., мя́кіш, -шу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́пра

(парт. copra, ад малайск. koppara)

высушаная мякаць какосавага арэха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Frúchtfleisch

n -(e)s мя́каць пло́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пу́льпа

(лац. pulpa = мякаць)

1) уст. мяккая, сакавітая або мучністая маса, якая складае мякаць пладоў;

2) мяккая злучальная тканка, якая запаўняе поласць зуба;

3) сумесь сыпкага рэчыва з вадой або іншым растваральнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ме́кшаны ’біты’ (Ян.). Да мякаць 3 ’біць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́рхаўка, ‑і, ДМ ‑хаўцы; Р мн. ‑хавак; ж.

Шарападобны грыб, мякаць якога пры высыханні ператвараецца ў цёмны пыл. Спынілася работа на полі, выліліся рэчкі з берагоў, паплылі пракосы, копы. Забялеліся ўзлескі ад порхавак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́чаўкі ’мякаць гарбуза’ (Шатал.). Ад вычавіць (гл.) з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)