недасяга́льны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга дасягнуць, ажыццявіць.

Недасягальная мэта.

|| наз. недасяга́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыцэ́л

‘дзеянне; мэта’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыцэ́л
Р. прыцэ́лу
Д. прыцэ́лу
В. прыцэ́л
Т. прыцэ́лам
М. прыцэ́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мэ́тавы, -ая, -ае.

1. гл. мэта.

2. Накіраваны на дасягненне якой-н. мэты, прызначаны для пэўнай мэты.

Мэтавае фінансаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ідэа́л

‘вышэйшая мэта; узор чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ідэа́л ідэа́лы
Р. ідэа́лу ідэа́лаў
Д. ідэа́лу ідэа́лам
В. ідэа́л ідэа́лы
Т. ідэа́лам ідэа́ламі
М. ідэа́ле ідэа́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самамэ́та, -ы, ДМ -мэ́це, ж.

Мэта, дасягненне якой не з’яўляецца сродкам для дасягнення іншых мэт.

Для музыканта тэхніка не с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мэ́ціць

‘намервацца (да мэта)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мэ́чу мэ́цім
2-я ас. мэ́ціш мэ́ціце
3-я ас. мэ́ціць мэ́цяць
Прошлы час
м. мэ́ціў мэ́цілі
ж. мэ́ціла
н. мэ́ціла
Загадны лад
2-я ас. мэ́ць мэ́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мэ́цячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палеагра́фія, -і, ж.

Навука аб развіцці пісьменства і старажытных рукапісах, мэта якой вызначыць час і месца іх узнікнення паводле знешняга выгляду і пісьма.

|| прым. палеаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́лічны, -ая, -ае.

1. Поўны велічы (у 2 знач.), урачыстасці; грандыёзны.

Велічная мэта.

В. помнік.

2. Важны, горды, поўны ўласнай гордасці.

Велічная поза.

В. позірк.

|| наз. ве́лічнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэ́лас

(гр. telos = мэта)

канечная мэта чаго-н. у старажытнагрэчаскай філасофіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

destination [ˌdestɪˈneɪʃn] n. ме́сца прызначэ́ння; мэ́та (падарожжа)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)