назначэнне назоўнік | ніякі род

  1. гл. назначыць.

  2. Асноўная функцыя, роля каго-, чаго-н.

    • Атрад асобага назначэння.

  3. Мэта, прызначэнне каго-, чаго-н.

    • Ганаровае н. пісьменніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

велічны прыметнік

  1. Поўны велічы (у 2 знач.), урачыстасці, грандыёзны.

    • Велічная мэта.
    • В. помнік.

  2. Важны, горды, поўны ўласнай гордасці.

    • Велічная поза.
    • В. позірк.

|| назоўнік: велічнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

канчатковы прыметнік

  1. Які не будзе больш пераглядацца, змяняцца; беспаваротны.

    • К. вынік.
    • Рашэнне суда — канчатковае.

  2. Які з’яўляецца завяршэннем або ажыццяўленнем чаго-н.; даведзены да канца.

    • Канчатковая мэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

палеаграфія назоўнік | жаночы род

Навука аб развіцці пісьменства і старажытных рукапісах, мэта якой вызначыць час і месца іх узнікнення паводле знешняга выгляду і пісьма.

|| прыметнік: палеаграфічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

destination [ˌdestɪˈneɪʃn] n. ме́сца прызначэ́ння; мэ́та (падарожжа)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сэнс назоўнік | мужчынскі род

  1. Унутраная сутнасць, лагічнае значэнне чаго-н., якое спасцігаецца розумам.

    • С. слова (яго значэнне).
    • С. рамана.

  2. Мэта, разумная аснова чаго-н.

    • С. жыцця.
    • С. работы.

|| прыметнік: сэнсавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

objective​1 [əbˈdʒektɪv] n. мэ́та, зада́ча; імкне́нне;

the main/primary/principal objective асно́ўная/гало́ўная мэ́та;

achieve/meet one’s objective дасяга́ць мэ́ты, выко́нваць зада́чу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Lébensaufgabe

f -, -n мэ́та жыцця́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Мэціць ’намервацца’ (віл., Сл. ПЗБ). Да мэта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

устремле́ние ср. (стремление) імкне́нне, -ння ср.; (намерение) наме́р, -ру м.; (цель) мэ́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)