Verbum

анлайнавы слоўнік

Мурава,

геалагічнае агаленне на р. Бярэзіна.

т. 11, с. 27

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мурава́ ж. разм. (трава) (júnges) Gras n -es, Gräser, Wíesengras n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мурава

Том: 18, старонка: 226.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Му́рава ’месца, дзе многа мурашыных купін’ (жытк., Яшк.), мураве́й ’скопішча мурашак’ (Дразд.), мураве́ль ’мурашка’ (мазыр., Шатал.), муравей ’тс’ (Яруш.), муравельнік ’мурашнік’ (ТС), мураве́нік, мураве́ннік, мараві́ннік, муравейнік ’тс’ (Касп., Бяльк., Яшк., Сл. ПЗБ), му́раў ’тс’ (ТС), мурауё, мураўнік ’тс’ (ТС, Бес., Ян.; гродз., бар., Сл. ПЗБ). Укр. мураве́ль, рус. муравей, ст.-рус. моровии, рус.-ц.-слав. мравии, польск. mrówka, палаб. mórvĕ, н.-луж. mroja, в.-луж. mrowja, чэш. mravenec, славац. mravec, mravík, славен. mrávlja, mrȃv, mrȃvec, mravljinec, зб. mrȃvje, серб.-харв. мра̑в, макед. мрава, мравља, мравка, балг. мра́вка, мрава — усе са значэннем ’мурашка’. Прасл. morvьjь, morvьja з і.-е. *moru̯o: авест. maorīš, maoiri‑, перс. mor, ст.-інд. vamraṣ, с.-ірл. moirb, ст.-ісл. maurr, ст.-швед. myr, múra, лац. formīca, ст.-грэч. μύρμηξ, βύρμᾶξ, ὅρμικας ’мурашка’, літ. merva, marvá ’авадзень’ (Міклашыч, 202; Бернекер, 2, 79; Траўтман, 170; Покарны, 749; Махэк₂, 378; Бязлай, 2, 199). Рус. морове́й пад уплывам мурава́ ператварылася ў муравей (Фасмер, 3, 11).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мурава́

1. Сухадольная сенажаць з добрай травой (БРС). Тое ж му́рава (Беш. Касп., Краснап. Бяльк., Нас., Слаўг.).

2. Газон (Зах. Бел. Др.-Падб.).

3. Ракіта звычайная (За.х. Бел. Др.-Падб.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

му́рава

1. Зямля, якая не апрацоўваецца; аблога (Брэсц., Пін.).

2. Трава мурожніца Festuca elatior L. (Лёзн. Касп., Тал. Мядзв.); самае лепшае лугавое сена (Мін. Шпіл., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ускра́й¹, прыназ. з Р.

З краю чаго-н.

У. поля была мяккая густая мурава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палі́ва ж., спец. поли́ва, глазу́рь, мурава́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мура́ўка, ‑і, ДМ ‑раўцы; Р мн. ‑равак; ж.

Памянш.-ласк. да мурава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Му́рыва ’мурава-трава’ (Бір. Дзярж.). Да мур ₂, му́рава (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)