Verbum

не́мец², -мца, мн. -мцы, -мцаў, м. (разм.).

Нямы мужчына.

шыракапле́чы, -ая, -ае.

Шырокі ў плячах, плячысты.

Ш. мужчына.

мажны́, -а́я, -о́е.

Дзябёлы, поўны, моцнага целаскладу.

М. мужчына.

жанчынападо́бны, -ая, -ае.

Падобны знешнім выглядам на жанчыну.

Ж. мужчына.

смугля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Смуглы мужчына, юнак.

пажылы́, -а́я, -о́е.

Які пачынае старэць, немалады.

П. мужчына.

П. ўзрост.

развядзе́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Разведзены з жонкай мужчына.

удаве́ц, удаўца́, мн. удаўцы́, удаўцо́ў, м.

Мужчына, у якога памерла жонка.

жані́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Мужчына, які мае нявесту; будучы муж нявесты.

Пазнаёміцца з жаніхом сяброўкі.

2. Мужчына, які ўступае ў шлюб, у час шлюбнай цырымоніі і ўрачыстасці.

Павіншаваць жаніха з нявестай.

3. Халасты мужчына, які мае намер жаніцца.

|| ласк. жанішо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| прым. жаніхо́ўскі, -ая, -ае (разм.).

Ж. выгляд.