траві́ць
I
II
◊ ко́замі се́на т. — не в коня́ корм; зря переводи́ть добро́
III
IV
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
траві́ць
I
II
◊ ко́замі се́на т. — не в коня́ корм; зря переводи́ть добро́
III
IV
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
привали́ть
1. прывалі́ць,
привали́ть ка́мень к стене́ прывалі́ць ка́мень да сцяны́;
2. (прислонить, опереть)
3. (
4. (прийти, появиться в большом количестве)
5. (приехать, прийти, прибыть куда-л.)
◊
ему́ сча́стье привали́ло яму́ шча́сце прывалі́ла;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свали́ться
1. (упасть с чего-л.) скі́нуцца,
с во́за свали́лись гра́бли з во́за звалі́ліся (скі́нуліся) гра́блі;
2. (упасть, обрушиться на землю) павалі́цца, звалі́цца, упа́сці; (опрокинуться) абярну́цца;
забо́р свали́лся плот павалі́ўся (абярну́ўся);
челове́к свали́лся чалаве́к звалі́ўся;
4.
свали́лось на меня́ тру́дное де́ло звалі́лася на мяне́ ця́жкая спра́ва;
5. (столкнуться —
◊
как с не́ба свали́лся як з не́ба звалі́ўся;
свали́ться с плеч звалі́цца з плеч;
свали́ться как снег на́ голову звалі́цца як снег на галаву́;
гора́ с плеч свали́лась гара́ з плеч звалі́лася;
свали́ться с ног звалі́цца з ног.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мёртвы
1. мёртвый, у́мерший; (
2. (такой, как у мертвеца) мёртвый, ме́ртвенный, безжи́зненный;
3. (лишённый признаков жизни) мёртвый, пусто́й, безжи́зненный; (
4.
5.
6. (не нарушаемый звуками) мёртвый, безмо́лвный;
○ ~вая — галава́
м. я́кар —
~вая вага́ —
~вая мо́ва —
м. капіта́л — мёртвый капита́л;
м. інвента́р —
м. ву́зел —
~вая пятля́ —
~вая вада́ —
~вая прыро́да — мёртвая приро́да;
м. гіт — мёртвый гит;
м. пункт —
м. зыб — мёртвая зыбь;
~вая прасто́ра —
м. штыль — мёртвый штиль;
◊ ~вая хва́тка — мёртвая хва́тка;
м. сезо́н — мёртвый сезо́н;
ні жывы́ ні м. — ни жив ни мёртв;
~вая душа́ — мёртвая душа́;
~вая цішыня́ — мёртвая тишина́;
спаць ~вым сном — спать мёртвым сном;
ляжа́ць ~вым — гру́зам лежа́ть мёртвым гру́зом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кане́ц, -нца́
1.
2. чаще
◊ к.! — ко́нчено;
аддава́ць канцы́ — отдава́ть концы́;
знайсці́ к. — найти́ коне́ц;
адзі́н к. — оди́н коне́ц;
сысці́ на пусты́ к. — дойти́ до ру́чки;
канца́-ме́ры няма́ — конца́-кра́ю (конца́-кра́я) нет;
без канца́ — без конца́; до бесконе́чности;
да канца́ — до конца́;
дайсці́ да канца́ — дойти́ до конца́ (до то́чки);
і к. — и коне́ц, и де́ло с концо́м;
у або́два канцы́ — в о́ба конца́;
хава́ць канцы́ — пря́тать концы́;
канцы́ ў ваду́ — концы́ в во́ду;
з канца́ ў к. — из конца́ в коне́ц;
з усі́х канцо́ў — со всех концо́в;
канца́-кра́ю няма́ — конца́-кра́ю нет;
на благі́ к. — на худо́й коне́ц;
палажы́ць к. — (чаму) положи́ть коне́ц (чему);
не з таго́ канца́ пачына́ць — не с того́ конца́ начина́ть;
па́лка з двума́ канца́мі — па́лка
стая́ць да канца́ — стоя́ть до конца́;
зве́сці канцы́ з канца́мі — свести́ концы́ с конца́ми;
да канца́ дзён (сваі́х) — до конца́ дней (свои́х);
канцы́ з канца́мі не схо́дзяцца — концы́ с конца́ми не схо́дятся;
к. — спра́ве вяне́ц —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)