морко́вка разг. мо́рква, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

carrot

[ˈkærət]

n.

мо́рква f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

агаро́дніна, -ы, ж., зб.

Агародныя плады і зеляніна, якія скарыстоўваюцца ў ежу (агуркі, цыбуля, морква, буракі і пад.).

Суп з агародніны.

|| прым. агаро́днінны, -ая, -ае.

Агароднінная база.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

marchew

ж. морква

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пучко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з пучкоў; які мае выгляд пучкоў (у 1 знач.). Пучковая морква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Móhrrübe

f -, -n мо́рква

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

марко́ўка ж разм памянш гл морква

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Karótte

f -, -n мо́рква, каратэ́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ланжа ’морква’ (Інстр. 2). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Моргава ’морква’ (Жд. 1), моргаўка, морг̌аўка, морг̌ава ’тс’ (Сл. ПЗБ; мядз., Жыв. сл.; смарг., Шатал.). Да морква (гл.). Фанетыка і марфалогія слова аформлены пад уплывам літ. мовы (суфікс ‑avas).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)