мяшча́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да мешчанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бю́ргер, ‑а, м.

1. Уст. Гарадскі жыхар; гараджанін (у Германіі і некаторых іншых краінах).

2. перан. Абывацель, мешчанін.

[Ням. Bürger.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mieszczanin

м. мешчанін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мяшча́нка ’абывацелька’, мяшчанства ’абывацельшчына’ (ТСБМ). З рус. меща́нка, меща́нство ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 74). Гл. таксама мешчані́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Spíeßbürger

m -s, - абыва́цель, мешчані́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

suburban [səˈbɜ:bən] adj.

1. пры́гарадны

2. абмежава́ны, правінцыя́льны;

He’s such a suburban type. Ён такі мешчанін.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мешчанчу́к, ‑а, м.

Разм. Зніж. да мешчанін. Ці даўно .. [Лабановічу] самому, калі вучыўся ён у семінарыі, крычалі мешчанчукі: «Лямец, лямец! На якой бярозе ты лапці павесіў?» Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kléinbürger

m -s, - мешчані́н; дро́бны буржуа́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бю́ргер

(ням. Bürger)

1) гараджанін у сярэдневяковай Еўропе;

2) перан. абывацель, мешчанін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

обыва́тель

1. уст. (житель) жыха́р, -ра́ м.;

2. перен. абыва́цель, -ля м., мешчані́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)