метеори́т астр. метэары́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

meteorite [ˈmi:tiəraɪt] n. astron. метэары́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хандры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Каменны метэарыт.

[Ад грэч. chondros — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ануітэ́т

‘метэарыт’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ануітэ́т ануітэ́ты
Р. ануітэ́та ануітэ́таў
Д. ануітэ́ту ануітэ́там
В. ануітэ́т ануітэ́ты
Т. ануітэ́там ануітэ́тамі
М. ануітэ́це ануітэ́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атаксі́т

‘метэарыт’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. атаксі́т атаксі́ты
Р. атаксі́та атаксі́таў
Д. атаксі́ту атаксі́там
В. атаксі́т атаксі́ты
Т. атаксі́там атаксі́тамі
М. атаксі́це атаксі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аэралі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Камень касмічнага паходжання; метэарыт.

[Ад грэч. aēr — паветра і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Чорны бор»,

каменны метэарыт.

т. 17, с. 279

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

meteoryt, ~u

м. метэарыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stérnschnuppe

f -, -n зні́чка, метэары́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ша́рыкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Забяспечаны шарыкамі; які дзейнічае пры дапамозе шарыка, шарыкаў. Шарыкавыя падшыпнікі. Шарыкавая аўтаручка.

2. Які мае выгляд, форму шарыка; які нагадвае шарык. Шарыкавы метэарыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)