◎ Ківі́лка ’мерны сажань’ (ТС). Няясна. Магчыма, да вілках (гл.) ’назва прыстасаванняў з раздвоеным канцом’. Пачатак слова да ка‑ з наступнай асіміляцыяй галосных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́рна нареч.

1. ме́рно; ро́вно; разме́ренно;

2. уме́ренно;

1, 2 см. ме́рны 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́рнасць ж.

1. ме́рность; ро́вность; разме́ренность;

2. уме́ренность;

1, 2 см. ме́рны 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gravitätisch

[-vi-]

a часта іран. пава́жны, ва́жны; ме́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábgemessen

a

1) дакла́дны, ме́рны

2) нале́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ласку́т, ‑а, М ‑куце, м.

Абрэзак, абрывак (тканіны, скуры і пад.). Ласкут паперы. // зб. Спец. Кавалкі тканіны стандартнай шырыні і малой даўжыні як адыходы вытворчасці. Мерны ласкут. // толькі мн. (ласкуты́, ‑оў). Абрыўкі чаго‑н., лахманы. На крылах [ветрака] трапяталі пад ветрам шырокія ласкуты палатна. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рсі, ‑яў; адз. няма.

1. Уст., паэт. Грудзі (у чалавека). Юнак той — прапаршчык Дзяжа. У росце мерны, цёмна-русы, Шырокі ў персях і плячах. Колас.

2. Грудзі (у каня). Конь, разгарачаны галопам, захроп, ледзь не па самыя персі прасадзіўшы тонкія ногі ў снег. Паслядовіч. Сцяпан аброццю прыціснуў галаву каня да персяў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rank​3 [ræŋk] adj.

1. сапсава́ны; ёлкі; смярдзю́чы;

rank butter праго́рклае ма́сла;

rank fish ту́хлая ры́ба;

rank smell смуро́д

2. буйны́, пы́шны, раско́шны (пра расліннасць)

3. праз ме́рны;

rank nonsense по́ўная бязглу́здзіца;

rank injustice абура́льная несправядлі́васць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Такт ’мерны рух; лад; пачуццё меры’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), тахт ’рытм, рытмічнае суправаджэнне’ (Сл. ПЗБ, Цых.), та́хта ’тс’ (Стан.). Запазычана з заходнееўрапейскіх моў, відаць, праз польск. takt ’рытм; далікатнасць’, ’рытм (у музыцы, руху)’, што з лац. tāktus ’дотык; адчуванне дотыку’ (ЕСУМ, 5, 506; Фасмер, 4, 13; Голуб-Ліер, 476; Брукнер, 564). Сюды ж такто́ўны ’які мае такт’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gléichschritt

m -(e)s ме́рны крок

im ~ — вайск. у нагу́

áußerhalb des ~(e)s — не ў нагу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)