ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ампліту́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Розніца межаў, паміж якімі змяняецца якая‑н. пераменная велічыня. Амплітуда хістання маятніка. Амплітуда гадавой тэмпературы. Амплітуда крывянога ціску.

[Ад лац. amplitudo — велічыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

delimitation

[dɪ,lɪmɪˈteɪʃən]

n.

разьмяжо́ўваньне n., вызначэ́ньне ме́жаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

the sky is the limit

няма́ ме́жаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

intruder

[ɪnˈtru:dər]

n.

1) навя́зьлівая асо́ба

2) паруша́льнік (ме́жаў, но́рмаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trespasser

[ˈtrespəsər]

n.

паруша́льнік ме́жаў

Trespassers will be prosecuted — Парушэ́ньне мяжы́ перасьле́дуецца зако́нам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Umgrénzung

f -, -en

1) устанаўле́нне ме́жаў, (дакла́днае) вызначэ́нне, устанаўле́нне (паўнамоцтваў)

2) абры́сы, ко́нтур

3) тэх. габары́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адно́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць адноснага (у 1 знач.). Матэрыялістычная дыялектыка Маркса і Энгельса безумоўна ўключае ў сябе рэлятывізм, але не зводзіцца да яго, г. зн. прызнае адноснасць усіх нашых ведаў не ў сэнсе адмаўлення аб’ектыўнай ісціны, а ў сэнсе гістарычнай умоўнасці межаў набліжэння нашых ведаў да гэтай ісціны. Ленін.

•••

Тэорыя адноснасці гл. тэорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схілі́цца, схілю́ся, схі́лішся, схі́ліцца; зак.

1. Нагнуцца, нахіліцца над кім-, чым-н.

С. над калыскай дзіцяці.

Вярба схілілася над возерам.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Павярнуць да якіх-н. межаў (часавых або прасторавых).

Дзень схіліўся к вечару.

3. перан. Згадзіўшыся з чым-н., абдумаўшы што-н., зрабіць адпаведны вывад.

С. на бок калектыву.

|| незак. схіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. схіле́нне, -я, н.

4. перан. Пакарыцца каму-, чаму-н.; падпарадкавацца каму-, чаму-н.

Не с. перад ворагам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВАТМЕ́ТР,

прылада для вымярэння актыўнай магутнасці электрычнага току. Бывае эл.-дынамічны, ферадынамічны, індукцыйны, эл.-статычны, тэрмаэл. і тэрмарэзістыўны. Мае 2 эл. ланцугі: току (уключаецца паслядоўна з нагрузкай) і напружання (паралельна нагрузцы). Пашырэнне межаў вымярэння дасягаецца з дапамогай дадатковых рэзістараў, шунтоў і вымяральных трансфарматараў току і напружання.

т. 4, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)