ганіяне́ма

‘медуза’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ганіяне́ма ганіяне́мы
Р. ганіяне́мы ганіяне́м
Д. ганіяне́ме ганіяне́мам
В. ганіяне́му ганіяне́м
Т. ганіяне́май
ганіяне́маю		 ганіяне́мамі
М. ганіяне́ме ганіяне́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трахілі́да

‘медуза’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трахілі́да трахілі́ды
Р. трахілі́ды трахілі́д
Д. трахілі́дзе трахілі́дам
В. трахілі́ду трахілі́д
Т. трахілі́дай
трахілі́даю		 трахілі́дамі
М. трахілі́дзе трахілі́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

meduza

ж. медуза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żegawnica

ж. заал. медуза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Quálle

f -, -n заал. меду́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Medúse

f -, -n заал. меду́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лептамеду́зы

(ад гр. leptos = дробны + медуза)

медузоіднае пакаленне марскіх гідроідных паліпаў (лепталідаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

медузо́іды

(ад медуза + -оід)

палавыя асобіны ў калоніі гідроідаў, падобныя да медуз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАРГО́НЫ,

у старажытнагрэчаскай міфалогіі жанчыны-пачвары. Вызначаліся жахлівым выглядам: крылатыя, укрытыя луской, са змеямі замест валасоў, з ікламі, з поглядам, які ператварае ўсё жывое ў камень. Іх тры, старэйшыя бессмяротныя, малодшая, Медуза, смяротная. Персей адсек ёй галаву, з крыві забітай нарадзіўся крылаты конь Пегас.

т. 5, с. 58

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ганіяне́ма

(н.-лац.gonionemus)

кішачнаполасцевая жывёла (медуза) падкласа гідроідных, якая жыве ў Японскім моры каля Курыльскіх астравоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)