disclaimer [dɪsˈkleɪmə] n. fml адрачэ́нне, ад маўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

clipped [klɪpt]adj.

1. падстры́жаны; падрэ́заны; вы́разаны; скаро́чаны

2. адры́вісты, выра́зны (пра маўленне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скорагаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Хуткае маўленне.

Гаварыць скорагаворкай.

2. Спецыяльна прыдуманая фраза, пабудаваная на спалучэнні гукаў, якія робяць цяжкім яе хуткае вымаўленне (напр.: ліска лашчыць лісяня, а ласіха — ласяня), хуткапрамаўлянка.

|| прым. скорагаво́рачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

discourse​1 [ˈdɪskɔ:s] n.

1. абмеркава́нне

2. ling. маўле́нне; дыску́рс;

discourse analysis ана́ліз дыску́рсу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

parole​1 [pəˈrəʊl] n.

1. умо́ўнае вызвале́нне зняво́ленага з турмы́

2. mil. паро́ль

3. ling. маўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арфаэ́пія

(ад гр. orthos = правільны + epos = маўленне)

правілы літаратурнага вымаўлення.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

фаты́чны

(ад гр. phathos = сказаны);

фатычнае маўленне — кантактны від маўлення, гаварэнне з мэтай падтрымання кантакту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Перабілі́ндаваць (неадабр.) ’перагаварыць аб усім’ (воран., Сцяшк. Сл.). Відаць, балтызм. Параўн. літ. bylà ’размова’, ’маўленне’. Магчыма, гэта кантамінаванае ўтварэнне ад bylà і bìldinti ’грукатаць, грукаць’, параўн. рус. натрепа́ться ’нагаварыцца’, бел. наля́скаць (языком).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тык-мык — пра невыразнае маўленне: тык‑мык — і ні слова ад яе не дабʼешся (навагр., Сл. ПЗБ). Гукапераймальны імітатыў, суадносны з укр. тик‑мик — пра разгубленасць, параўн. пык‑мык, пыкаць, мыкаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тэкст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Надрукаванае ці напісанае звязанае маўленне, якое можна ўзнавіць.

Т. апавядання.

2. Асноўны матэрыял якога-н. твора, дакумента і пад. ў адрозненне ад заўваг, каментарыяў ілюстрацый да яго.

Зноскі занялі больш месца, чым сам т.

3. Словы, на якія напісана музыка.

Т. песні.

4. Шрыфт буйнога памеру — каля 8 мм (спец.).

|| прым. тэ́кставы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)