Мая́к ’высокая вежа з сігнальнымі агнямі, якія паказваюць шлях караблям’, ’хто паказвае шлях да чаго-небудзь’ (ТСБМ). Да ма́яць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

радыёлакацыйны маяк

т. 13, с. 233

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГІДРААКУСТЫ́ЧНЫ МАЯ́К,

стацыянарная падводная прылада, якая выпрамяняе гукавыя (акустычныя) сігналы з мэтай арыентавання суднаў, глыбакаводных апаратаў і інш. Мае генератар гукавых ваганняў, узмацняльнік магутнасці, электраакустычны выпрамяняльнік, механізм кіравання сігналамі, сінхранізавальную прыладу, крыніцу электрасілкавання. Устанаўліваюць на дне мора, на метал. апорах ці на якары (на зададзенай глыбіні). Далёкасць дзеяння гідраакустычнага маяка каля 20 км.

т. 5, с. 221

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кайла-дэ-Маяк

т. 7, с. 439

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

lighthouse [ˈlaɪthaʊs] n. мая́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beacon [ˈbi:kən] n. мая́к;

beacons of hope poet. про́мні надзе́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

плыву́чы

1. в разн. знач. плаву́чий;

п. мост — плаву́чий мост;

п. мая́к — плаву́чий мая́к;

2. (размытый, жидкий) плыву́чий;

~чая глі́на — плыву́чая гли́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lighthouse

[ˈlaɪthaʊs]

n.

мая́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плыву́чы, -ая, -ае.

1. Які плавае, знаходзіцца, размешчаны на вадзе.

П. мост.

П. маяк.

2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць.

Плывучыя матэрыялы.

3. Пра грунт: які лёгка размываецца, перамяшчацца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім.

Плывучая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́зырка ’вышка, маяк’ (З нар. сл., брэсц.). Ад вы́зырыць ’выглядзець’ пры дапамозе суф. ‑ка. Параўн. зырыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)