махо́р,

гл. махры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fringe [frɪndʒ] n.

1. махры́

2. гры́ўка

3. край, бе́раг, беражо́к; ускра́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бахрома́ ж. махры́, -ро́ў, ед. махо́р, -хра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размахры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Зрабіць махрыстым, ператварыць у махры. Размахрыць канцы ручніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіне́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сінелі; зроблены з сінелі. Сінельная нітка. Сінельныя махры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fránse

f -, -n махры́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

махо́р, -хра́ м.

1. см. махры́;

2. бот. мо́чка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pasmanteria

ж. пазумент; галун; махры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

махра́, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і махорка (у 2 знач.). Высыпай на стол капшук махры: З госцем можна быць і да зары. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брэ́нзлі, ‑яў; адз. бранзаль, ‑зля, м.

Абл. Махры па краях у хустцы, настольніку і пад. — Добра, добра, мы вам адзначым, — з пагрозай сказаў.. [паліцай], цярэбячы брэнзлі настольніка. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)