Марока Ф. М. 3/124; 7/36

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Маро́кко Маро́ка нескл., ср.;

Короле́вство Маро́кко Карале́ўства Маро́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

моро́ка разг. маро́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Morocco

[məˈrɑ:koʊ]

Маро́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дырхе́м, ‑а, м.

Грашовая адзінка Марока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марака́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Марока, мараканцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Maroko

н. Марока

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

марака́нцы, ‑аў; адз. мараканец, ‑нца, м.; мараканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мараканкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Марока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Істыкляль (партыя, Марока) 7/34

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прэфекту́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

1. У Рымскай імперыі: адміністрацыйная адзінка.

2. У Францыі і некаторых іншых краінах: службовы апарат прэфекта (у 2 знач.).

3. У Францыі і некаторых іншых краінах: канцылярыя прэфекта (у 2 і 3 знач.).

4. У Японіі, Марока і некаторых іншых краінах: адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка.

|| прым. прэфекту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)