мармурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Распісаць (распісваць), апрацаваць (апрацоўваць) пад мармур.

|| наз. мармура́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карра́рский кара́рскі;

карра́рский мра́мор кара́рскі ма́рмур.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́туя, -і, мн. -і, -туй, ж.

Скульптурны вобраз звычайна ў поўны рост чалавека або жывёліны.

Мармуровая с.

|| прым. статуа́рны, -ая, -ае (спец.).

С. мармур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тонказярні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з дробных, малых часцінак, зярнят. Тонказярністы мармур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руіны (у 1 знач.). Руінны мармур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mármor

m -s, -e ма́рмур

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

marmoríeren

vt падрабля́ць [расфарбо́ўваць] пад ма́рмур

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цэ́льны, -ая, -ае.

1. 3 аднаго рэчыва, з аднаго куска, суцэльны.

Ц. мармур.

Цэльная металічная трубка.

2. Неразбаўлены, натуральны.

Цэльнае малако.

3. перан. Якому ўласціва ўнутранае адзінства.

Ц. характар.

|| наз. цэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мармурава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мармураваць.

2. у знач. прым. Спец. Апрацаваны пад мармур. Мармураваная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мармурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Апрацаваць (апрацоўваць), афарбаваць (афарбоўваць) што‑н. пад мармур. Мармураваць паперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)