ма́рганцавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марганцу. // У склад якога ўваходзіць марганец. Марганцавая руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

manganese

[ˈmæŋgəni:z]

n.

ма́рганец -цу m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mangán

n -s хім. ма́рганец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mangan, ~u

м. хім. марганец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

манганаканіёз

(ад лац. manganum = марганец + гр. konia = пыл)

захворванне лёгкіх, выкліканае ўдыханнем пылу, у якім змяшчаецца марганец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Марганцоўка ’крышталі або раствор марганцавакіслага калію’ (ТСБМ). З рус. разм. марганц́овка ’тс’, якое да ма́рганец < ням. Manganerz < італ. manganese ’тс’ — скажонае лац. Magnes ’магнесійскі, з горада Magnēsia’ (Праабражэнскі, 1, 510; Фасмер, 2, 572; Голуб-Ліер, 301; Крукоўскі, Уплыў, 89).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

храмансі́ль

[ад хром + н.-лац. nan(ganum) = марганец + sil(icium) = крэмній]

канструкцыйная сярэднелегіраваная сталь, якая змяшчае хром, марганец, крэмній; выкарыстоўваецца ў самалёта- і машынабудаванні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пермангана́ты

(ад лац. per = звыш + manganum = марганец)

солі марганцавай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мангані́н

(ад лац. manganum = марганец)

сплаў на аснове медзі з прымессю марганцу і нікелю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мангані́т

(ад лац. manganum = марганец)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў чорнага або цёмна-бурага колеру; руда марганцу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)