присочиня́ть несов.

1. прысачыня́ць;

2. выдумля́ць, мані́ць, ілга́ць, (после гласных) лгаць, мані́ць; см. присочини́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fib2 [fɪb]v. infml хлусі́ць, браха́ць, мані́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праме́ніць, маніць; незак.

Тое, што і прамяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маню́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМі́юцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ню́к (разм.).

Той, хто маніць, не кажа праўду; хлус, ілгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cheat2 [tʃi:t] v. ашу́кваць, абду́рваць; падма́нваць, мані́ць; махлява́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лгать несов. ілга́ць, (после гласных) лгаць, хлусі́ць, мані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браха́ць, брашу́, бро́шаш, брэ́ша; брашы́; незак.

1. Падаваць адрывістыя гукі, гаўкаць (пра сабак і пад.).

2. перан. Хлусіць, маніць (разм.).

Брэшуць плеткары.

|| наз. браха́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амамля́ць

маніць, прывабліваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. амамля́ю амамля́ем
2-я ас. амамля́еш амамля́еце
3-я ас. амамля́е амамля́юць
Прошлы час
м. амамля́ў амамля́лі
ж. амамля́ла
н. амамля́ла
Загадны лад
2-я ас. амамля́й амамля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час амамля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ке́рыць

‘гуляць, піць, п'янстваваць; маніць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ке́ру ке́рым
2-я ас. ке́рыш ке́рыце
3-я ас. ке́рыць ке́раць
Прошлы час
м. ке́рыў ке́рылі
ж. ке́рыла
н. ке́рыла
Загадны лад
2-я ас. ке́р ке́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ке́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

намані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак.

Нагаварыць няпраўды, нахлусіць. Наманіў ты мне пра яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)