сабачу́га, ‑і, м.

Разм.

1. Вялікі сабака. Хацелі павесіць ці атруціць, але сабачуга не даваўся. Сабаленка.

2. перан. Груб. Ілгун, манюка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łgarz

м. ілгун, хлус, манюка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

storyteller [ˈstɔ:riˌtelə] n.

1. апавяда́льнік; апавяда́льніца; раска́зчык; раска́зчыца

2. infml вы́думшчык, ілгу́н, маню́ка, плятка́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Lügner

m -s, - ілгу́н, хлус, маню́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kłamca

м. ілгун, хлус, манюка, брахун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выду́мшчыца

1. (манюка) Lügnerin f -, -nen

2. (хвалько) Áufschneiderin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cheat​1 [tʃi:t] n.

1. падма́ншчык; падма́ншчыца; ашука́нец; ашука́нка; махля́р; махля́рка; круце́ль; жу́лік; маню́ка

2. падма́н, ашука́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хлус, ‑а, м.

Той, хто хлусіць; манюка. Шафранскага я толькі адзін раз бачыў у вочы, на выпускным вечары, але чуў, што гэта чалавек нязломны, суровы і патрабавальны, што ён вельмі не любіць хлусоў і манюк. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lügenmaul

n -(e)s, -mäuler разм. хлус, ілгу́н, маню́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мане́й ’хлус, манюка’ (Янк. 1). Да мані́ць ’хлусіць’. Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 36.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)