мане́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мане́ра мане́ры
Р. мане́ры мане́р
Д. мане́ры мане́рам
В. мане́ру мане́ры
Т. мане́рай
мане́раю		 мане́рамі
М. мане́ры мане́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

поши́б неодобр., разг. (манера) мане́р, -ру м.;

◊

одного́ поши́ба на адзі́н мане́р, на адзі́н капы́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

à la

на мане́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грасі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Вымаўляць гук «р» на французскі манер; картавіць.

[Ад фр. grasseyer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салты́к разг., уст. / на свой салты́к на свой мане́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарку́н, ‑а, м.

Пагард. Пусты свецкі чалавек, які валодае толькі знешнім бляскам і вытанчанасцю манер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Легцава́я ’легкавы аўтамабіль’ (Сцяшк.) — гіперправільная (на польскі манер) форма лексемы легкавая (машына), параўн. польск. lekce — lekko.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́чварнасць ж Gezíertheit f - (манер); Geschráubtheit f - (стылю)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

singularity [ˌsɪŋgjəˈlærəti] n. fml арыгіна́льнасць, непаўто́рнасць, своеасаблі́васць;

the singularity of manners незвыча́йнасць мане́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deportment [dɪˈpɔ:tmənt] n. BrE, fml мане́ра трыма́цца; паста́ва;

lessons in deportment уро́кі до́брых мане́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)