wizardry [ˈwɪzədri] n. вядзьма́рства; ма́гія; чарадзе́йства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

witchcraft [ˈwɪtʃkrɑ:ft] n. вядзьма́рства; ча́ры, чараўні́цтва; чо́рная ма́гія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

black magic

чо́рная ма́гія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

magia

ж. магія;

czarna magia — а) чорная магія;

перан. кітайская грамата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Magíe

f - ма́гія, чараўні́цтва, чарадзе́йства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

voodoo [ˈvu:du:] n. вядзьма́рства, шама́нства; ма́гія;

a voodoo dance магі́чны або́ рытуа́льны та́нец;

put a voodoo on smb. зачаро́ўваць; урака́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шама́нства, ‑а, н.

1. Форма рэлігіі, культ духаў, магія ў некаторых народаў Сібіры, паўночнай і сярэдняй Азіі, Інданезіі, Амерыкі, Акіяніі, Афрыкі. Дзікунства і шаманства знішчылі абарыгенаў гэтага краю [ніўхаў]. Грахоўскі.

2. Занятак шамана; вядзьмарства. — Бегае [шаман], скача вакол хворага, б’е ў бубен — хворага лечыць. За шаманства ён, вядома, браў плату. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маг ’чарадзей, чараўнік’, ’жрэц, які спраўляў рэлігійныя абрады і прадказваў будучае’, (ТСБМ). Ст.-бел. макгъ, макгусъ (пач. XVII ст.). Запазычана праз польск. (ці рус.) мову з лац. magus < грэч. μάγος < ст.-перс. maguš (Барталомэ, 1111; Фасмер, 2, 554; Лёхін, 414). Сюды ж ма́гія, ма́гічны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Záuberkunst

f -, -künste

1) чараўні́цтва, вядзьма́рства, ма́гія

2) pl фо́кусы [маніпуля́цыі] ілюзіяні́ста

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hexeréi

f -, -en вядзьма́рства, чараўні́цтва; ма́гія

das ist kéine ~ — гэ́та шту́ка няхі́трая

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)