магі́чны, -ая, -ае.

1. гл. магія.

2. перан. Незвычайны па сіле ўздзеяння на каго-н.

Магічныя словы паэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wizardry [ˈwɪzədri] n. вядзьма́рства; ма́гія; чарадзе́йства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

witchcraft [ˈwɪtʃkrɑ:ft] n. вядзьма́рства; ча́ры, чараўні́цтва; чо́рная ма́гія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вядзьмарства, гл. Магія

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Чарадзейства, гл. Магія

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

black magic

чо́рная ма́гія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

magia

ж. магія;

czarna magia — а) чорная магія;

перан. кітайская грамата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Magíe

f - ма́гія, чараўні́цтва, чарадзе́йства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

voodoo [ˈvu:du:] n. вядзьма́рства, шама́нства; ма́гія;

a voodoo dance магі́чны або́ рытуа́льны та́нец;

put a voodoo on smb. зачаро́ўваць; урака́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шама́нства, ‑а, н.

1. Форма рэлігіі, культ духаў, магія ў некаторых народаў Сібіры, паўночнай і сярэдняй Азіі, Інданезіі, Амерыкі, Акіяніі, Афрыкі. Дзікунства і шаманства знішчылі абарыгенаў гэтага краю [ніўхаў]. Грахоўскі.

2. Занятак шамана; вядзьмарства. — Бегае [шаман], скача вакол хворага, б’е ў бубен — хворага лечыць. За шаманства ён, вядома, браў плату. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)