дыямагне́тык

(ад дыя- + гр. magnetes = магнетычны)

рэчыва, здольнае намагнічвацца пад дзеяннем знешняга магнітнага поля насустрач напрамку поля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнетахі́мія

(ад гр. magnetes = магнетычны + хімія)

раздзел фізічнай хіміі, які вывучае залежнасць магнітаых уласцівасцей рэчываў ад іх хімічнай будовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

magnetyczny

magnetyczn|y

1. магнітны;

pole ~e — магнітнае поле;

burza ~a — магнітная бура;

2. кніжн. магнетычны, чароўны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

магне́та

(фр. magneto, ад гр. magnetes = магнетычны)

электрамагнітны генератар пераменнага току для ўтварэння іскры, якая запальвае гаручую сумесь у цыліндрах рухавікоў унутранага згарання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнетадыэле́ктрыкі

(ад гр. magnetes = магнетычны + дыэлектрыкі)

рэчывы (сумесь ферамагнітных парашкоў з дыэлектрыкамі), спрасаваныя пад вялікім ціскам і пры высокай тэмпературы ў маналітную масу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнеты́т

(ням. Magnetit, ад гр. magnetes = магнетычны)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў чорнага колеру, які ўтрымлівае жалеза і валодае магнітнымі ўласцівасцямі; магнітны жалязняк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнето́н

(ад гр. magnetes = магнетычны)

адзінка вымярэння магнітнага моманту (велічыні, якія характарызуе магнітныя ўласцівасці цел і часцінак рэчываў), прынятая ў атамнай і ядзернай фізіцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнеты́зм

(ад гр. magnetes = магнетычны)

1) здольнасць магніта, а таксама правадніка з электрычным токам прыцягваць да сябе або адштурхоўваць некаторыя целы;

2) вучэнне аб магнітных з’явах і магнітных уласцівасцях цел.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)