ліхадзе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто чыніць ліха (у 1 знач.), зло, бяду.

|| ж. ліхадзе́йка, -і, ДМ -дзе́йцы, мн. -і, -дзе́ек.

|| прым. ліхадзе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даня́ць, дайму́, до́ймеш, до́йме; даня́ў, даняла́, -ло́; даймі́; даня́ты; зак., каго-што.

Змучыць, дапячы, вывесці з раўнавагі.

Як дойме ліха, прарэжуцца зубы (з нар.).

|| незак. дайма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ли́хо​I сущ. лі́ха, -ха ср.;

◊

помина́ть ли́хом успаміна́ць лі́хам;

узна́ть почём фунт ли́ха зве́даць пачы́м фунт лі́ха.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

shucks

[ʃʌks]

interj.

А лі́ха на яго́!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

veritable [ˈverɪtəbl] adj. fml сапра́ўдны;

a veritable disaster сапра́ўднае лі́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ліхаду́мства, ‑а, н.

Жаданне ліха, зла каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхадзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Чыніць ліха, бяду, гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Які жадае ліха, зла каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zło

н. ліха; зло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ху́до​I сущ. лі́ха, род. лі́ха ср., мн. нет, зло, род. зла ср., мн. нет;

◊

нет ху́да без добра́ посл. лі́ха без дабра́ не быва́е; няма́ лічо́га ліхо́га, каб на до́брае не вы́йшла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)