ли́хо​I сущ. лі́ха, -ха ср.;

◊

помина́ть ли́хом успаміна́ць лі́хам;

узна́ть почём фунт ли́ха зве́даць пачы́м фунт лі́ха.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

shucks

[ʃʌks]

interj.

А лі́ха на яго́!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

veritable [ˈverɪtəbl] adj. fml сапра́ўдны;

a veritable disaster сапра́ўднае лі́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ліхаду́мства, ‑а, н.

Жаданне ліха, зла каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхадзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Чыніць ліха, бяду, гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Які жадае ліха, зла каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zło

н. ліха; зло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ху́до​I сущ. лі́ха, род. лі́ха ср., мн. нет, зло, род. зла ср., мн. нет;

◊

нет ху́да без добра́ посл. лі́ха без дабра́ не быва́е; няма́ лічо́га ліхо́га, каб на до́брае не вы́йшла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ліхаду́м, ‑а, м.

Той, хто жадае каму‑н. ліха, зла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ліхоцце ’ўвасабленне зла, ліха’ (Янк. 3.), ліхоццё ’дрэнь’, ’пагібель, прорва’ (Нас.). Да ліха, ліхата́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)