ліфцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік, які абслугоўвае ліфт.

|| ж. ліфцёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ліфцёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клець, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Традыцыйная сялянская будыніна для захавання збажыны, маёмасці; свіран.

2. Шахтавы ліфт.

3. Асноўная частка пракатнага стана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліфцёр, ‑а, м.

Той, хто абслугоўвае ліфт пры пад’ёмах і спусках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

winda

ж. ліфт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

elevator [ˈelɪveɪtə] n.

1. AmE ліфт

2. элева́тар

3. tech. пад’ёмнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грузапад’ёмнасць, ‑і, ж.

Гранічная здольнасць механізма паднімаць цяжкі груз. // Колькасць грузу, на перавозку або падыманне якога разлічаны вагон, аўтамабіль, ліфт і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смеццеправо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Канал у сцяне дома з адтулінамі на кожным паверсе для скідвання смецця. Кватэры тут з усімі выгодамі. Ліфт, смеццеправод... «Вожык».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэралі́фт

(ад аэра- + ліфт)

тое, што і эрліфт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Schnéllaufzug

m -(e)s, -züge ху́ткасны ліфт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dźwig, ~u

м.

1. ліфт;

2. пад’ёмны кран; грузапад’ёмнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)