Verbum

прывіле́й, -я, мн. -і, -яў, м. гіст. Заканадаўчы акт у Вялікім Княстве Літоўскім, Рэчы Паспалітай і іншых феадальных дзяржавах.

Віленскі п.

шаста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Сярэбраная манета ў сярэдневяковай Польшчы і Вялікім Княстве Літоўскім вартасцю ў шэсць грошаў.

|| прым. шаста́чны, -ая, -ае.

магістра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых заходнееўрапейскіх краінах, а таксама ў Вялікім Княстве Літоўскім: гарадское ўпраўленне.

|| прым. магістра́цкі, -ая, -ае.

паве́т, -а, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім.

Існавалі паветы ў Беларусі з 15 ст. да 1940 г.

|| прым. павято́вы, -ая, -ае.

П. горад.

марша́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (гіст.).

1. Вышэйшая службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім і Рэчы Паспалітай.

2. У Беларусі ў 19 ст: выбраны з ліку шляхты кіраўнік губерні або павета.

ваяво́дства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Пасада ваяводы.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Старажытнай Русі і ў Вялікім Княстве Літоўскім, якой кіраваў ваявода.

3. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў сучаснай Польшчы.

|| прым. ваяво́дскі, -ая, -ае.

во́ласць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. У Старажытнай Русі: мясцовасць, падпарадкаваная адной уладзе.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка, падраздзяленне ўезда ў сельскай мясцовасці Расіі, у Вялікім Княстве Літоўскім і ў СССР да раяніравання.

|| прым. валасны́, -а́я, -о́е.

ге́тман, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

1. Ва Украіне ў 16—17 стст.: выбарны начальнік казацкага войска і вярхоўны правіцель.

2. У Вялікім Княстве Літоўскім і Польшчы ў 16—18 стст.: камандуючы войскамі.

|| прым. ге́тманскі, -ая, -ае.

гры́ўня, -і, мн. -і, гры́вень і -яў, ж. (гіст.).

1. У Вялікім Княстве Літоўскім: адзінка вагі каштоўных металаў вагой каля фунта¹.

2. У Старажытнай Русі: сярэбранае або залатое ўпрыгожанне, якое насілі на шыі.

3. У Расіі: манета вартасцю ў 10 капеек (разм.).

|| прым. гры́ўневы, -ая, -ае.